Gilles Decorvet

L’ouvrage contient toutes les nouvelles écrites par l’auteur: Le péché de ma mère (Το αμάρτημα της μητρός μου), La traversée du Pirée à Naples (Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως), Qui a tué mon frère? (Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου), Les séquelles des amours anciennes (Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας), Le 1er Mai (Πρωτομαγιά), L’unique voyage de sa vie (Το μόνον της ζωής του ταξείδιον) et Moscov-Sélim (Μοσκώβ-Σελήμ). De plus, il contient une Préface et une Notice biographique de Georges Vizyinos, par Gilles Decorvet.

Georges Vizyinos : œuvres traduites – Τα μεταφρασμένα έργα του Γ. Βιζυηνού

Œuvres de Georges Vizyinos traduites – μεταφρασμένα έργα του Γεωργίου Βιζυηνού

En grec populaire – μεταγλώτισση στη δημοτική:
Γεωργίου Βιζυηνού, Ο Μοσκώβ Σελήμ και άλλα διηγήματα, μετάφραση απ΄ την καθαρεύουσα Μ. Μ. Παπαïωάννου, με κριτικό σημείωμα Κωστή Παλαμά, Αθήνα, Κέδρος, 1966. (L’ouvrage contient une note de Costis Palamas, un Prologue du traducteur, la « traduction » en grec populaire des nouvelles Moscov-Selim, L’unique voyage de sa vie, Le péché de ma mère, Pourquoi, en grec, le pommier s’appelle milià et non pas miléa, ainsi qu’un répertoire des mots étrangers. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει σημείωμα του Παλαμά για τον Γ. Βιζυηνό, Πρόλογο του μεταφραστή, τα διηγήματα Ο Μοσκώβ Σελήμ, Το μόνο ταξίδι της ζωής του, Το αμάρτημα της μητέρας μου, Η μηλιά που δεν έγινε « μηλέα », Ποιός ήταν ο φονιάς του αδρεφού μου και γλωσσάρι)

Γεώργιος Βιζυηνός, Ο Τρομάρας. Απόδοση: Κώστας Πούλος. Εικονογράφηση: Σβετλίν Άντα, Αθήνα, Παπαδόπουλος, 1999.

Γεώργιος Βιζυηνός, Το μικρό ραφτόπουλο (από: Το μόνον της ζωής τουταξείδιον). Απόδοση: Κώστας Πούλος. Εικονογράφηση: Έφη Λαδά, Αθήνα, Παπαδόπουλος, 2000.

En français – στα γαλλικά :
G. M. Bizyénos, Le péché de ma mère (nouvelle grecque), Paris: revue « La nouvelle revue », avril 1883, pp. 632-653. (Le nom du traducteur n’est pas mentionné, mais on suppose qu’il s’agissait du marquis Auguste de Queux de Saint-Hilaire, helléniste, 1837-1889. Το όνομα του μεταφραστή δεν αναφέρεται, υποθέτουμε όμως ότι επρόκειτο για τον μαρκήσιο Auguste de Queux de Saint-Hilaire, ελληνιστή, 1837-1889.)

G. Vizyinos, L’unique voyage de sa vie, Athènes: revue bimestrielle « L’Hellénisme contemporain », novembre-décembre 1947, pp. 548-563 (texte incomplet, sans mention du traducteur).

G. Vizyinos, Moscov-Sélim, Athènes: revue bimestrielle « L’Hellénisme contemporain », juillet-août 1949, pp. 366-383, septembre-octobre 1949, pp. 430-442 (texte incomplet, sans mention du traducteur).

Georges Vizyïnos, Le péché de ma mère, récit traduit du grec par Hélène Zervas, Arles: Actes Sud / Institut français d’Athènes, 1995, 61 pages. (L’ouvrage contient la nouvelle de G. Vizyinos Le péché de ma mère, ainsi qu’une note biographique de la traductrice. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει το διήγημα Το αμάρτημα της μητρός μου του Γ. Βιζυηνού και μια σύντομη βιογραφία του)

Georges Vizyinos, Sortilèges et maléfices, nouvelles traduites du grec par Gilles Decorvet, Paris: la Différence, 2003 (383 pages). L’ouvrage contient toutes les nouvelles écrites par Georges Vizyinos: Le péché de ma mère, La traversée du Pirée à Naples, Qui a tué mon frère?, Les séquelles des amours anciennes, Le 1er Mai, L’unique voyage de sa vie et Moscov-Sélim. De plus, il contient une Préface et une Notice biographique de Georges Vizyinos, par Gilles Decorvet. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει όλα τα διηγήματα του Γ. Βιζυηνού: Το αμάρτημα της μητρός μου, Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως, Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου, Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας του, Πρωτομαγιά, Το μόνον της ζωής του ταξείδιον και Μοσκώβ-Σελήμ, συμπεριλαμβάνει και μια εισαγωγή του μεταφραστή, καθώς και μια βιογραφία του Γ. Βιζυηνού)

Georges Vizyinos, Le péché de ma mère, suivi de Le pommier de discorde. Présentation et traduction: Gilles Decorvet. Traduction: Auguste Queux de Saint-Hilaire. Collaboration: Maria Zerva, Athènes: éditions Aiora, 2015, 79 pages. (L’ouvrage contient la nouvelle Le péché de ma mère, le récit Le pommier de discorde de Georges Vizyinos, ainsi qu’une présentation et une note biographique de Vizyinos par Gilles Decorvet. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει τα διηγήματα Το αμάρτημα της μητρός μου και Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα του Γ. Βιζυηνού, μια εισαγωγή και μια σύντομη βιογραφία του από τον Gilles Decorvet)

En anglais – στα αγγλικά :
Georgios Vizyenos, My Mother’s Sin And Other Stories, translated from the greek by William F. Wyatt, Jr., Hanover and London: University Press of New England, 1988 (229 pages). L’ouvrage contient les nouvelles suivantes de Georges Vizyinos: My mother’s Sin, Between Peiraeus and Naples, Who Was My Brother’s Killer, The Consequences of the Old Story, The Only Journey of His Lifeet Moscóv-Selim. De plus, il contient un « Foreword » de Roderick Beaton, une « Preface » de William F. Wyatt, Jr. En outre, chaque nouvelle est précédée d’une « Introduction ». Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει τα εξήςδιηγήματα του Γ. Βιζυηνού: Το αμάρτημα της μητρός μου, Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως, Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου, Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας του, Το μόνον της ζωής του ταξείδιον και Μοσκώβ-Σελήμ, συμπεριλαμβάνει και μια εισαγωγή του Roderick Beaton και μια εισαγωγή του μεταφραστή)

Georgios Vizyenos, Thracian Tales, translated from the greek by Peter Mackridge, Athens: Aiora Press, 2014 (140 pages). L’ouvrage contient les nouvelles suivantes de Georges Vizyinos:  The one and only journey of his life, My mother’s sin et Who was my brother’s murderer?. De plus, il contient une introduction de Peter Mackridge. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει τα εξήςδιηγήματα του Γ. Βιζυηνού: Το μόνον της ζωής του ταξείδιον, Το αμάρτημα της μητρός μου και Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου, συμπεριλαμβάνει και μια εισαγωγή του μεταφραστή)

Georgios Vizyenos, Moskov Selim, translated from the greek by Peter Mackridge, Athens: Aiora Press, 2015 (93 pages). L’ouvrage contient la nouvelle Moscov-Sélim de Georges Vizyinos. De plus, il contient une introduction et une biographie de G. Vizyinos, par Peter Mackridge. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει το διήγημα Μοσκώβ-Σελήμ του Γ. Βιζυηνού και μια βιογραφία του).

En italien – στα ιταλικά :
Jorgos Viziinòs, Chi fu l’assassino di mio fratello, introduzione, traduzione e note di Antonietta Varvaro, Palermo: L’Epos, 2000 (83 pages). (L’ouvrage contient la nouvelle de G. Vizyinos Chi fu l’assassino di mio fratello, ainsi qu’une introduction de la traductrice. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει το διήγημα Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου του Γ. Βιζυηνού και μια εισαγωγή της μεταφράστριας)

Gheorghios Viziinos, L’unico viaggio della sua vita e altre storie, traduzione e note a cura di Anna Zimbone, Atene : Edizioni Aiora, 2001 (1re éd.), Edizioni Aiora, 2014 (2e éd.)

Gheórghios Viziinós, La colpa di mia madre, L’unico viaggio della sua vita, Moskóv Selim, traduzione di G. Schilardi, Edizioni Argo, 2006

En espagnol – στα ισπανικά :
G. M. Vizyenos, La expiación de mi madre, traducción y Advertencia preliminar de Antonio Rubio y Lluch, in Novelas griegas por Demetrio Bikelas, Jorge Drosinis, Argyros Eftaliotis, Constante Palamas y G. M. Vizyenos, Barcelona : Duran y Ca., 1893

Georgios Viziinós, Moskov-Selim : la historia de un soldado, introducción, traducción y notas de Manuel Serrano Espinosa, Granada : Centro de Estudios Bizantinos, Neogriegos y Chipriotas, 2002

En catalan – στα καταλανικά :
Geòrgios Viziïnós, Contes, traducción de Joaquim Gesti, 1984, 2006

En néerlandais – στα ολλανδικά :
Georgios M Vizyinos, De zonde van mijn moeder / druk 1, traduction de Hero Hokwerda, 2013 (L’ouvrage contient la nouvelle de G. Vizyinos Le péché de ma mère. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει το διήγημα Το αμάρτημα της μητρός μου του Γ. Βιζυηνού)

Συνδιάλεξη με τον Γιώργο Βιζυηνό στο Δρομοκαΐτιο, τον Μάιο του 1895

(Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ της 16ης Μαΐου 1895. Το υπογάφει ο Κίρις.)

ΤΟ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟΝ
ΣΥΝΔΙΑΛΕΞΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΙΖΥΗΝΟΝ
Το κατάστημα – Πώς λειτουργεί. Διάφοροι αρθμοί. – Ο συγγραφεύς του « Μοσκώβ Σελήμ » εις τα έσχατα. – Τί λέγουν οι ιατροί του.

Το επιβλητικώτερον ευθύς από της πρώτης όψεως πάντων των λοιπών φιλανθρωπικών μας καταστημάτων ως εκ του όγκου και της πληθύος των πτερύγων. Η τοποθεσία του εξοχική υγιεινοτάτη, έλαττον ώρας απέχουσα των Αθηνών· – κείται, ως γνωστόν, επί της αμαξωτής οδού Ελευσίνος πλησίον του Δαφνίου λειτουργεί δε ανελλιπώς από της 1ης Οκτωβρίου 1887.

΄Οχι επίσκεψις, αλλ΄ απλούν μόνον βλέμμα επί των αριθμών της λογοδοσίας και στατιστικής του διοικητικού συμβουλίου αρκεί να σας πείση περί των, εις πείσμα των νομισματικών του δυσχερειών, γιγαντιαίων, δύναταί τις να είπη, επιστημονικών προόδων του καταστήματος και να διακαιώση την πλέον εξαίρετον φήμην, ης το Δρομοκαΐτειον φρενοκομείον απολαμβάνει παντού της Ανατολής.

Ούτως, εκ της ιατρικής στατιστικής δια το λήξαν έτος του ευρυμαθούς και φιλοπόνου διευθυντού του, του ιατρού κ. Τσιριγώτη, μανθάνομεν, ότι κατά το επταετές τούτο από της λειτουργείας του διάστημα ενοσηλεύθησαν εν αυτώ 472 φρενοπαθείς παντός είδους εκ των οποίων 80 ιάθησαν, 70 εβελτιώθησαν σπουδαίως, 152 εξήλθον εν η εισήλθον καταστάσει – και εξήλθον ένεκεν ελλείψεως πόρων συντηρήσεως, όστις είνε και ο μόνον λόγος της παρατηρηθείσης επ΄ εσχάτων ελαττώσεως του αριθμού των εισαγομένων φρενοβλαβών, – 80 απεβίωσαν και 95 εναπέμειναν υπό θεραπείαν κατά την 31 Δεκεμβρίου του 1894· ο τελευταίος όμως ούτος αριθμός ηύξησε σήμερον εις 110.

Εκ των εισαχθέντων 61 φρενοπαθών κατά το παλθόν έτος ιάθησαν επτά, ήτοι 11 %, εξήλθον δε υπό βελτίωσιν σπουδαίαν, επιτρέπουσαν την παρά τη οιγενεία αυτών βίωσιν έτεροι πέντε. Εκ δε του πίνακος των κατά την 8τίαν όλην ιαθέντων, προκύπτει ότι αι ιάσεις ανήλθον εις 17%.

*

Κατά τον κ. Τσιριγώτην αι εκφυλιστικής φύσεως φρενίτιδες κατέχουσιν εξ αρχής της πρώτην θέσιν μεταξύ των εν τω καταστήματι νοσηλευομένων, μεθ΄ ας έρχεται η προϊούσα γενική παράλυσις των φρενοβλαβών, προερχομένη κατα τινας μεν εκ κληρονομικότητος, και κατ΄ άλλους εκ της σιφυλίδος ή του αλκοολισμού, όστις είς τινας περιπτώσεις δέον να θεωρηθή ο κύριος της προϊούσης παραλύσεως παράγων.

*

Το προσωπικόν του καταστήματος απαρτίζεται εκ του διευθυντού, δύο ιατρών υποδιευθυντών των κυρίων Μ. Κατσαρά και Μ. Γιαννήρη, του τελευταίου μένοντος διαρκώς εν αυτώ, του φαρμακοποιού κ. Β. Τερζάκη, 23 νοσοκόμων ανδρών, 15 γυναικών και 16 κατωτέρων υπαλλήλων. Επίτιμοι δε ιατροί προσφέροντες αφιλοκερδώς εκάστοτε την επιστημονικήν συνδρομήν των εις τους τροφίμους του καταστήματος είνε οι κ. Ν. Γ. Μακκάς και Ζωχιός καθηγηταί του Πανεπιστημίου, ο χειρουργός κ. Ευάγ. Καλλιοντζής και ο οφθαλμίατρος κ. Θ. Μεταξάς.

*

 Απατράπτουσα καθαριότης, είνε το κύριον του του καταστήματος συστατικόν. Καθαριότης άκρα εις την περιβολήν των δυστυχών εκείνων πλασμάτων των αληθών ζώντων νεκρών, καθαριότης εις την τροφήν, εις τα δωμάτιά των παντού. Επεσκέφθην αλληλοδιαδόχως τας πτέρυγας όλων των τάξεων, τη ευγενεί προθυμία του υποδιευθυντού κ. Γιαννήρη αναλαβόντος να με οδηγήση παντού. Πανταχού η αυτή καθαριότης, η αυτή αυστηρά εκ μέρους των νοσοκόμων φυλάκων επιτήρησις.

*

Δια τους μάλλον ανησύχους των φρενοβλαβών της β΄ και της γ΄ τάξεως, τόσω των ανδρών όσω και των γυναικών υπάρχουσιν ιδιαίτερα τμήματα και δια τους μανιακούς έν δωμάτιον από καουτσούκ προς αποφυγήν των πληγών, τας οποίας προξενούσι επί του σώματός των κτυπώντες την κεφαλήν κατά των τοίχων και του πατώματος. Οι της α΄ τάξεως φρενοβλαβείς πειορίζονται εις τους ιδιαιτέρους αυτών έκαστος θαλάμους. Και η άμεσος αύτη απομόνωσις, κατά τον κ. Τσιριγώτην, είνε συντελεστικωτάτη εις θεραπείαν των πασχόντων, σχούσα πάντοτε λίαν ευχάριστα αποτελέσματα.

Το κατάστημα πλην των δι΄ ιδιαιτέρας τινάς ασθενείας τονωτικών και άλλων φαρμάκων εφαρμόζει ιδίως την δια της υδροθεραπευτικής και των θερμών λουτρών θεραπείαν, εντός τελείως κατηρτισμένων προς τον σκοπόν τούτον αιθουσών.

*

Πλην των τριών επί πληρωμή τάξεων των νοσηλευομένων υπάρχει και άλλη, η των απόρων, συντηρουμένη πρωτίστως εκ της μεγαλοδώρου ετησίας εκ 10’800 δραχμών δωρεάς του κ. Συγγρού.

Εις το διαμέρισμα τούτο νοσηλεύεται και ο ατυχής Μωπασάν της Ελλάδος, ο ποιητής των « Ατθίδων Αυρών » και του εν τη επιφυλλίδι της « Εστίας » δημοσιευομένου ήδη εξόχου πρωτοτύπου διηγήματος « Μοσκώβ Σελήμ ».

*

Ερράγισεν η ψυχή μου και δάκρυα επλημμύρησαν τους οφθαλμούς μου μόλις είδον εις μίαν γωνίαν, εξηπλωμένον επί κλιντήρος και ατενώς προσβλέποντα εις το κενόν με μίαν άφατον μελαγχολίαν διαχεομένην επί του προσώπου τον Γεώργιον Βιζυηνόν.

Η αυτή εκείνη φυσιογνωμία την οποίαν άλλοτε όλοι μας εγνωρίσαμεν, ολίγον όμως εξηντλημένη, το αυτό γένειον, η αυτή φαλάκρα. Το ρευστόν μόνον, το ζωηρόν των οφθαλμών απεξηράνθη· το πυρ των εσβέσθη μαζί με την δάδα του νου.

Τον επλησίασα· το πρόσωπόν του εμειδίασε μόλις με είδε.

– Γνωστή φυσιογνωμία, παρετήρησε, τείνων μοι συγχρόνως την χείρα.

Ηθέλησα ευθύς εξ αρχής να τον προκαταλάβω, ίσως κατώρθουν να τού αποσπάσω λογικήν τινα απάντησιν· και δεν απέτυχον.

– Δεν έτυχε να μάθετε, ότι η « Εστία » δημοσιεύει τώρα τον « Μοσκώβ Σελήμ » σας ;

– Η « Εστία »… τον « Μοσκώβ Σελήμ » μου ; – και εσιώπησεν επί τινας στιγμάς, ωσεί προσπαθών να θέση εις τάξιν τον λαβύρινθον της μνήμης του. – Ναι, ναι· έχετε δίκαιον. ΄Ετυχε μίαν από αυτάς τας ημέρας να κρατή κάποιος εδώ πέρα το φύλλον της « Εστίας » και επειδή είδο το όνομά μου ήλθε και μού το έδειξεν. Αλήθεια η « Εστία » έγεινε τώρα καθημερινή; ΄Επαυσε το εύμορφον περιοδικόν της;

– ΄Οχι, εκδίδεται όπως και πριν, όταν είσθε συνεργάτης, κατά οκταήμερον· τώρα μόνον πού ανέλαβε την διεύθυνσίν της ο Ξενόπουλος.

– Ο Γρηγόρης; Τον κακομοίρη! Θα τού κάμω κι εγώ κανένα καλό ποίημα, όταν έβγω απ΄ εδώ μέσα. Το ζήτημα είνε να πεισθή ο Βασιλεύς ότι τα 700 εκατομύρρια δεν έχω σκοπόν να τα δώσω εις τον Δηληγιάννην…

΄Εσπευσα να τον αναχαιτίσω.

– Μα εις το προσεχές φύλλον δημοσιεύει και η « Εικονογραφημένη Εστία » ένα ωραίον ποιηματάκι σας· την Μαργαρώ.

– Την Μαργαρώνα, Μαργαρώ, την Μαργαριταρένια;

Και οι οφθαλμοί του οι κατάμαυροι ανεζωογονήθησαν, εσπινθηροβόλησαν. Εσίγησε προς στιγμήν και κατόπιν ήρχισεν απαγγέλλων χαμηλοφώνως, αδιακρίτως σχεδόν την αρχήν του ποιήματος.

Πώς βαστάς, ανάθεμά σε,

Μαργαρώνα, Μαργαρώ,

πώς βαστάς και δεν θυμάσαι

τον αξέχαστο καιρό,

τη βραδειά τη ζαφειρένια,

με μια δύσι χρυσαφένια…

Εσταμάτησε· προφανώς η επί τινας στιγμάς φωτισθείσα διάνοιά του ήρχισε να θολούται και πάλιν.

– Με μια δύσι χρυσαφένια, επανέλαβε προσπαθών πάση δυνάμει να συγκρατήση το εκφεύγον νήμα των ιδεών του.

– Με μια δύσι χρυσαφένια…

Εστάθη αδύνατον να προχωρήση· το πυρ του βλέμματός του εσβέσθη και πάλιν, οι οφθαλμοί επανέλαβον την χαύνον έκφρασιν, και ήρχισε να γελά.

– Πού πήγε και το διάλεξε! Θέλει λίγο διόρθωμα όμως. Ας είνε, δεν θα αργήσω πολύ να έβγω έξω και θα το διορθώσω. Διότι δεν ημπορεί επί τέλους να βαστάξη χρόνια αυτό το πείσμα του Βασιλέως…

– Δεν ξεύρετε τι εντύπωσιν έκαμε εις όλον τον κόσμον το διήγημά σας, ο « Μοσκώβ Σελήμ ».

– ΄Ηρεσε, ήρεσε;

– Υπερήρεσε· είνε αληθινόν αριστούργημα λέγουν όσοι το ακολουθούν.

– Ημπορεί· έχει όμως και αυτό μέρη όπου έπρεπε να διορθωθή το ύφος. ΄Επρεπε να βλέπω ο ίδιος τα δοκίμια. Μα ποιός τούς έδωκε τα χειρόγραφά μου;

– ΄Ενας συγγενής σας, νομίζω.

– Θα είνε ο εξάδελφός μου· καλά.

Μία ωραία νεάνις ξανθή επλησίασε κατ΄ εκείνην την στιγμήν. Μόλις προσήλωσεν επ΄ αυτής τους οφθαλμούς ο ατυχής ποιητής:

– Να μην είσθε, δεσποινίς, η κόρη του φίλου μου καθηγητού κ. Σκορδίλη;

– ΄Οχι κύριε, απήντησεν η νεάνις ερυθριώσα.

– Συγγνώμην· έχετε τόσην ομοιότητα!

Ηγέρθην να αναχωρήσω.

– Μού κάμνετε την χάριν, είπε στρεφόμενος προς το μέρος μου, να προσφέρετε τους χαιρετισμούς μου εις τον Παλαμάν και τον Δροσίνην, και να παρακαλέσετε τον τελευταίον να μού στείλη τα φύλλα της « Εστίας » απ΄ αρχής του διηγήματός μου;

– Ευχαρίστως· όσον δια τα φύλλα σάς υπόσχομαι να σάς τα στείλω ο ίδιος.

*

– Υπάρχει καμμία ελπίς ιατρέ, ήτο η πρώτη μου ερώτησις μόλις εξήλθομεν της αιθούσης.

– Δυστυχώς ουδεμία· ουδ΄ η αμυδροτέρα ακτίς ελπίδος· άλλως τε η ζωή του είνε ζήτημα ημερών πλέον. Πάσχει εκ προϊούσης γενικής παραλύσεως και η νόσος του ευρίσκεται εις το τελευταίον της στάδιον. ΄Εν από τα τελευταία συμπτώματα είνε και η επ΄ εσχάτως καταλαβούσα αυτόν γενική εξάντλησις σώματος συγχρόνως και νου.

Κίρις